Persoonlijke verhaal Hanneke

Ik zal mij eerst voorstellen. Ik ben Hanneke, 33 jaar, moeder van 2 dochters (11jr. en 6jr.) en sinds maart getrouwd met mijn man.

Al van kleins af aan heb ik last van constitutioneel eczeem, verschillende allergieën en hooikoorts. Dat deze drie bij elkaar hoorden wist ik wel, maar dat in dit rijtje alopecia ook voorkomt wist ik niet.

Tot begin februari 2014. In november 2013 ging ik naar de huisarts vanwege een kleine kale ronde plek in mijn nek. Ringworm dacht ze.

Mijn gevoel zei wat anders, maar ik heb braaf een zalfje gesmeerd. Het hielp niets, de plek werd groter. Ik was op dat moment in verwachting, ik dacht zelf dat het door de hormonen kwam. Er vormde zich nieuwe plekken, helaas is de zwangerschap misgelopen en heeft zich een moeilijke periode in ons leven voorgedaan.

Door de stress en hormonen is het alopecia gen denk ik ontwaakt. In februari ben ik voor de tweede keer naar de huidarts gegaan. Hij schrok een beetje van het tempo waarin de haren waren uitgevallen. Eigenlijk bedekte wat lange haren mijn schedel aan de zijkanten, maar bovenop was het al kaal. Een beetje zo’n oude mannen verhaal met zo’n flapje met haar. ALopecia Areata Totalis was het vonnis ;-)

Ik heb een afspraak gemaakt bij een vrouwtje dat haarwerk maakt, ik heb daar een pruik gekocht met heel erg lang donker haar, ik had het zelf altijd kort. Deze lieve vrouw heeft de tondeuse over mijn hoofd gehaald en de laatste doffe plukken weg gehaald, dat voelde als een bevrijding, niet steeds overal haar vinden, in je thee enzo. Ik draag mijn pruik overigens nooit, ik heb hem de eerste twee weken op gehad, ik draag fijn mijn Ciske de Rat pet.

Het moeilijke vind ik dat mensen aannames doen. Hun eigen verhaal maken. Het interesseert me niet en raakt mij ook niet, maar mensen vraag mij gewoon wat er aan de hand is. Ja ik geniet extra van het leven, maar dat komt doordat ik zie wat de essentie van het leven is. En ja ik ben meestal gelukkig, niet omdat ik ziek ben of het beste uit het laatste van mijn leven te halen, nee omdat het leven überhaupt te kort is om me druk te maken wat een ander van mij vind. Maar die aannames, ik denk dat dat nog bij een stuk acceptatie hoort.

Ik ben een vrouw, een moeder, van 33 jaar zonder haar .

Ik ben gelukkiger zonder haar.

Ik ben Hanneke,

ik ben niet mijn haar. Al mis ik het op sommige momenten best wel om even wat extra’s aan mezelf te kunnen doen, heb ik ook niets meer om me achter te verschuilen. Gewoon zijn mensen, wees jezelf ook al is dat soms moeilijk, je bent je haar niet nodig om je puurste zelf te zijn.

Liefs Hanneke